Op deze pagina delen we artikelen over rouw, verlies en verdriet, gebaseerd op onze persoonlijke ervaringen, gesprekken met anderen, en ingezonden vragen. Hiermee willen we praktische inzichten en ondersteuning bieden.
Verlies komt in vele vormen: een dierbare, gezondheid, een droom, veiligheid.
In deze rubriek lees je verhalen en inzichten over rouw, loslaten en opnieuw leren leven met wat pijn doet.
Je vindt hier geen kant-en-klare antwoorden, maar wel eerlijke woorden, herkenning en hoop.
Voor als je zoekt naar licht in een moeilijke periode.
We weten allemaal dat stress ons uit balans kan brengen. Een drukke agenda, zorgen thuis of verdriet om een groot verlies, het raakt ons lichaam én onze geest. Maar wist je dat extreme stress ook je hart letterlijk kan verlammen? Dit heet het gebroken-hartsyndroom. Een aandoening die meestal tijdelijk is, maar toch gevaarlijk kan worden.
Wanneer iemand overlijdt, komt er in het begin vaak een golf van verdriet over je heen. Alles is rauw en pijnlijk. Je zoekt naar houvast, probeert overeind te blijven en regelt honderd praktische dingen. En langzaam, heel langzaam, lijkt het leven weer een beetje kleur te krijgen.
Rouw klinkt vaak als één helder gevoel: verdriet om iemand die er niet meer is. Maar in werkelijkheid is rouw zelden zo eenduidig. Soms voel je tegelijk verdriet én opluchting, liefde én boosheid, gemis én vrijheid. Dat noemen we ambivalente rouw.
Rouw om verlies van betekenis
Niet elk verlies heeft een grafsteen.
In elke klas zit wel een kind met een verhaal dat je niet ziet. Soms is dat verhaal er net – vers, rauw en zichtbaar. Soms sluimert het al jaren onder de oppervlakte. Rouw komt niet met een sticker op het voorhoofd, maar het reist wel mee in rugzakken, blikken en gedragingen. En dus komt rouw ook de klas binnen. Niet als uitzondering, maar als onderdeel van het gewone leven.
Kinderen horen te spelen, leren, groeien. Ze horen te lachen op het schoolplein, mopperen over rekenen en opgaan in het bouwen van hutten of het maken van tekeningen. Maar soms raakt het leven hen al vroeg met verlies. Een overlijden van een ouder, grootouder, broertje, zusje of klasgenootje — het kan zomaar ineens gebeuren.
Verdriet is de echo van verlies
Het verlies van een dierbare is een ingrijpende gebeurtenis die zowel emotioneel als cognitief een diepe impact heeft. Vaak merken nabestaanden dat er een discrepantie bestaat tussen het rationeel begrijpen dat iemand er niet meer is en het emotioneel volledig beseffen van dit verlies. Deze periode, waarin hoofd en hart niet synchroon lijken te lopen, kan weken tot maanden duren en wordt gekenmerkt door gevoelens van verwarring en ontreddering.
Rouw is een diepgaand en persoonlijk proces dat vaak gepaard gaat met een scala aan emoties, waaronder verdriet, boosheid en eenzaamheid. Een minder besproken, maar veelvoorkomende emotie tijdens rouw is schuldgevoel. Veel mensen die een dierbare hebben verloren, worstelen met gedachten zoals: “Had ik meer kunnen doen?” of “Waarom heb ik bepaalde signalen gemist?” Deze gevoelens kunnen het rouwproces bemoeilijken en het vermogen om verder te gaan belemmeren.
De stille verschuiving van identiteit na verlies
Rouw is een oceaan waarin volwassenen vaak verdrinken, maar kinderen springen van plas naar plas. Waar wij in een continue stroom van verdriet kunnen blijven hangen, schakelen kinderen soms moeiteloos van tranen naar spel en weer terug. Dat kan verwarrend zijn voor ons, maar het is hun manier om het onbegrijpelijke te verwerken.
Klik op de knop hierboven om toegang te krijgen tot artikelen over rouw, verlies en verdriet.
Hier delen we inzichten en ondersteuning vanuit een Bijbels perspectief, geïnspireerd door persoonlijke ervaringen, gesprekken, (ingezonden) vragen en de kennis die we hebben opgedaan door studie en opleiding. Met deze combinatie hopen we troost en richting te bieden in tijden van rouw.
